حسادت است شاید

از شدت گرد و خاک
چاهار قدمیم را نمی‌بینم

اما
 به دست‌های مادرم که فکر می‌کنم
صبور
می‌شوم


تو
اما
آن‌جا که خوابیده‌ای
 کاش قبر نباشد
آرامگاه باشد


به ر.ر که بر دست طبیعت پیش دستی کرد.