فقط زندگی تو

خانه را مثل صحنه ی قتل ترک می کنم
تو هم قول بده که هرگز سخنی نخواهی گفت از آن چه گذشت


شاید روزی مامور xx hwz  دیگری پیدا شود که نوشته باشدمان
و نامه ای بنویسد به تو..




مفتون زندگیت شدم
و گذشته ات


نمی نویسم
آن کلمات کلیشه ای که را فکر می کنی از یک مامور بی زندگی خواهی شنید
من اما مفتون زندگیت شدم
مفتون خطوط پیراهنت


و نور که نیمه ی چهره ات را روشن می کرد
و من که انگار نیمه ی چهره ندارم
یا تمام دارم یا هیچ
 و هرگز نوری بر صورتم نتابیده است
از بس که مامور بوده ام




آقای نویسنده
من مفتون زندگیت شدم
با آن گیجگاه های عقب رفته
و حرف هایی که نمی زدی




من در تو غرق شدم
و آن زن از در تو بودن مرد


من هرگز دوباره پیدا نشدم
و آن زن..
خوب او مرده بود


آه!آقای نویسنده 


با آن دست های استخوانی و گیجگاه های عقب رفته من مفتون "زندگیت" شدم




                                                               شکنجه ی دائمیت




که رویای من بود


                                                              زندگی شکنجه ی گونه ی تو


                                                               رویای نیمه کاره ی من
                    
                                                
                                                               تمام.