من یک دوستی دارم که حرف های خوب زیاد می زند،حرف هایی که در ذهنت می مانند و در موقعیت های خاص مثل ضرب المثل می پرند توی ذهنت و هی توی کله ات می گویند:بگو ،مارا بگو!ما مورد مطلق مصرف، در این موقعیت هستیم!
حالا این آهنگ بدجوری مرا درگیر خودش کرده و لا مصب هیچ حرفی هم برای گفتن نمی گذارد و اصولا هم به قول آن دوست:
گاهی زبان را غایت کمال در آن است که خاموش بماند!
این یکی از آن" گاهی" هاست!
پ.ن1:دلم نیامد حس بی نظیر شنیدن این موسیقی و کلام را با نازنینانی که می دانم غریب روزگاری را می گذرانند تقسیم نکنم،چه،خوب می دانم یک لحظه رسیدن به حسی مثل آن چه وقت گوش دادن به این صدا به آدم دست می دهد،چقدر می ارزد این روزها..
پ.ن2:این آهنگ را هم همان دوست خوش سخن به دست ما رساند.دستش همیشه سبز و رساننده ی این جور چیزهای خوب!
حالا این آهنگ بدجوری مرا درگیر خودش کرده و لا مصب هیچ حرفی هم برای گفتن نمی گذارد و اصولا هم به قول آن دوست:
گاهی زبان را غایت کمال در آن است که خاموش بماند!
این یکی از آن" گاهی" هاست!
پ.ن1:دلم نیامد حس بی نظیر شنیدن این موسیقی و کلام را با نازنینانی که می دانم غریب روزگاری را می گذرانند تقسیم نکنم،چه،خوب می دانم یک لحظه رسیدن به حسی مثل آن چه وقت گوش دادن به این صدا به آدم دست می دهد،چقدر می ارزد این روزها..
پ.ن2:این آهنگ را هم همان دوست خوش سخن به دست ما رساند.دستش همیشه سبز و رساننده ی این جور چیزهای خوب!
