قضیه ی من از بچگی همیشه قضیه ی کلاغه بوده،همون که واسه محکم کاری یه چیزی را یه جایی قایم می کرد،بعد خودشم یادش می رفت..حالا اون کلاغ بود،وقتی چیزاش گم می شد نمی شست گریه کنه!
بعضی وقتا بعضی گم شدن ها هست که گمم می کنه.
انگار هلم می دن،می افتم ولی زمین نمی خورم و همین جوری می رم پایین،
بعضی چیزا گم که می شن ،از دست می رن؛با هیچی دیگه جاشون پر نمی شه،این جور وقتا می گن آدمم می افته می میره!این چیزا همون چیزان،چیزایی که از آدمایی واسم موندن که دیگه نیستن،رفتن،نموندن!
این چیزارو می ذارم یه جاهایی که مطمئن، گم نشن،یه جایی که آدم چیزای عادی را نمی ذاره ،یه جای غیر عادی؛جایی که آدم یادش نمی مونه!
امروز دنبال عکس های دیجیتالی مصاحبه ام با عمران صد تا سوراخ سنبه را گشتم،10 بار فکر کردم پیداشون کردم،بعد دیدم نه،100بار گفتم اگه پیدا نشن دیگه هیچ راهی واسه داشتنشون ندارم،1000بار قلبم ریخت،گفتم خودم را نمی بخشم ،یاد حرف کشنده ی مامان افتادم وقتی چیزی را گم می کنم وقتی نمی دونه حرفش چه جوری دیوانه ام می کنه:اگه دوسش داشتی نگهش می داشتی......
نشمردم چند هزار بار به خودم فحش دادم: آخه نفهم کی هم چین عکسایی را فقط یه جا نگه می داره! اونم یه جایی که یادش نیست کجاس و فقط یک بار به خودم گفتم: دیوانه!چرا ازشون پرینت نگرفتی........و تصویر یک پاکت اومد جلوی چشمم که پر از عکس آدماس با چشمای قرمز.. پاکته کج تکیه داده به دیوار یه کتابخونه ی لب به لب پر و توش بین همون عکسای اشکی ،3-4 تایی هم عکس خندون هست،از دو تا بچه ی خوشحال که دارن دیوانه می شن از بس که نمی دونن آدم دیگه چی می تونه بخواد و یه مرد خوب!یه مرد خوب که 2تا بچه را که تو عمرشون مصاحبه نکرده بودن،تحویل گرفت،یه مرد خوب که انقدر زنده بود که نمی دونم چه جوری می شه باور کرد اون عکس های بغلی، عکس های تشییع اونه....
یه مرد خوب که عکسای مصاحبه و مراسم رفتنش تو دوربین رو یه حلقه بود..
همون دوربین پرکتیکای قدیمی بابا که تنها دوربینی بود که من اون سال ها داشتم و تنها دوربینی بود که اون دو تا بچه اون روز داشتن، تنها دوربینی که عکس زندگی و مرگ عمران را با هم داشت..
یادم اومد که در خانه جای همه چیز امن است..یادم آمد که خانه آن جاست..
یادم آمد
یادم آمد
که دیگر هیچ چیز عمران نمی شود و چه حیف که رفت!
پ.ن:دیروز 12 مهر سالروز رفتن عمران عزیز بود.
http://hamshahrionline.ir/News/?id=97263پ.ن2:مصاحبه با بهاره و یاشار صلاحی
پ.ن3:طرح از یاشار صلاحی
