فرار می کنم

گاهی راهم این است

فرار
از تلخی انتظار    که حتی نمی دانم برای چیست

از بی خبری

از تمامی نتوانستن ها و نمی دانم هایم

از سرما

از احساس کوبش قلبم  که تازگی ها باز مانند گنجشک بی پناه زیر باران  مانده ای

سخت می زند..

فرار می کنم
بالش و پتویم را بر می دارم و فرار می کنم  به کنج دنج خوابیدن که در آن حداقل  رویاهایم با من مهربانند

                   
                                                                                                 منتظرم نمی گذارند