به کلماتش می شویم
اگر رنگ تردید به خود گیرند
یا گرد کهنگی
عشقت را می گویم!
به کلماتش می شویم
اگر سایه ای از تیرگی نشیند
بر آینه ی دلنوازش
عشقت را می گویم!
به خنجر آخته اش تازه می کنم
جای زخم را،
زخم خونین در بند بودنت را می گویم
به جای جای تنم
اگر حتی تصویر تاری از بهبودی
از ذهن درد آلوده اش گذر کند
پیش از آزادیت
ایران!سرزمین من...
